Ψήφισμα 2079 Συμβούλιο της Ευρώπης

 

Συμβούλιο της Ευρώπης

Κοινοβουλευτική Ολομέλεια Συμβούλιου της Ευρώπης (ΣτΕ)

Ισότητα και κοινή γονεική μέριμνα-επιμέλεια : ο ρόλος του πατέρα

Συγγραφέας (-είς) : Κοινοβουλευτικό Σώμα

Συζήτηση ολομέλειας την 2α Οκτωβρίου 2015 ( 36η Συνεδρίαση) με θέμα Εξάλειψη των Διακρίσεων με εισηγήτρια την Francoise Hetto-Gaasch και τοποθέτηση της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων, Υγείας και Βιώσιμης Ανάπτυξης με εισηγητή τον Stefan Schennach.

1. Η Ολομέλεια του Κοινοβουλίου προάγει συστηματικά την ισότητα των φύλων τόσο στον εργασιακό χώρο όσο και στην ιδιωτική ζωή του ατόμου. Στα περισσότερα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης παρατηρούνται κύριες και ουσιαστικές βελτιώσεις στον τομέα αυτό αν και δεν είναι αρκετά επαρκείς. Θα πρέπει να διασφαλίζεται και να προάγεται η ισότητα μεταξύ των γονέων μέσα στο πλαίσιο της οικογένειας από τη στιγμή που αποκτούν παιδιά. Η ενεργή συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή του παιδιού είναι ευεργετική για την ανάπτυξη του παιδιού. Κρίνεται αναγκαίο να αναγνωριστεί στις πραγματικές του διαστάσεις ο ρόλος του πατέρα απέναντι στα παιδιά του ακόμα και στα βρέφη και να λάβει τη δέουσα αξία.

2. Η κοινή γονεϊκή μέριμνα-επιμέλεια (shared parental responsibility) υποδηλώνει ότι οι γονείς έχουν συγκεκριμένα δικαιώματα, καθήκοντα και ευθύνες απέναντι στα παιδιά τους. Γεγονός όμως είναι ότι ο πατέρας συχνά αντιμετωπίζει το νόμο, την εφαρμογή του και προκαταλήψεις, που του στερούν τη σταθερή και αδιάλειπτη πατρική σχέση με τα παιδιά του (Απόφαση 1921/2013). Με την απόφαση “ Ισότητα των φύλων, συνδυασμός εργασιακής και προσωπικής ζωής και κοινή γονεϊκή επιμέλεια-μέριμνα”, η Ολόμελεια καλεί
τις αρχές των κρατών-μελών να σεβαστούν το δικαίωμα του πατέρα να απολαμβάνει κοινή γονεϊκή μέριμνα-επιμέλεια διασφαλίζοντας ότι το οικογενειακό δίκαιο προβλέπει στην περίπτωση διάστασης ή διαζυγίου τη δυνατότητα κοινής επιμέλειας των παιδιών ως προς το υπέρτερο συμφέρον τους βασιζόμενο στην αμοιβαία συμφωνία μεταξύ των γονέων.

3. Η Ολομέλεια επισημαίνει ότι ο σεβασμός της οικογένειας αποτελεί ουσιαστικό δικαίωμα που κατοχυρώνεται από το Άρθρο 8 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ETS No 5) και αναρίθμητα διεθνή νομικά συμβούλια και όργανα. Η δυνατότητα να βρίσκονται μαζί γονέας και παιδί αποτελεί αναπόσπαστο και αναγκαίο τμήμα της οικογένειας. Ο χωρισμός γονέα-παιδιού προκαλεί μη αναστρέψιμες επιδράσεις στη σχέση τους που είναι αδύνατο να αποκατασταθούν στο μέλλον. Μια τέτοια απομάκρυνση θα πρέπει να διατάσσεται μόνο από δικαστή και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις όπου συντρέχουν λόγοι υψηλού κινδύνου για το συμφέρον του παιδιού.

4. Επιπλέον, είναι πεποίθηση της Ολομέλειας ότι η προαγωγή της κοινής γονεϊκής μέριμνας-επιμέλειας ενισχύει την απάλειψη στερεότυπων που αφορούν το ρόλο της γυναίκας και του άντρα μέσα στο πλαίσιο της οικογένειας και ότι απλώς αποτελεί τη φυσική εξέλιξη που συντελέστηκε μέσα από τις κοινωνικές αλλαγές σε σχέση με την οργάνωση της προσωπικής και οικογενειακής ζωής που έλαβαν χώρα τα τελευταία πενήντα χρόνια.

5. Με βάση τα παραπάνω, η Ολομέλεια καλεί τα κράτη-μέλη να:
5.1. υπογράψουν και/ή κυρώσουν, εάν δεν το έχουν ήδη πράξει, τη Σύμβαση Άσκησης των Δικαιωμάτων του Παιδιού (ETS No.160) και τη Σύμβαση για την Επικοινωνία με τα Παιδιά (ETS No. 192),
5.2. υπογράψουν και/ή κυρώσουν εάν δεν το έχουν ήδη πράξει, την από το 1980 Σύμβαση της Χάγης για τα Πολιτικά Δικαιώματα αναφορικά με τη Διεθνή Απαγωγή Παιδιού και να την εφαρμόσουν σύμφωνα με τη Σύμβαση διασφαλίζοντας την άμεση συνεργασία και ανταπόκριση των αρμόδιων αρχών που έχουν την ευθύνη εφαρμογής της.
5.3. διασφαλίσουν ότι οι γονείς έχουν ίσα δικαιώματα απέναντι στα παιδιά τους σύμφωνα με τη νομοθεσία και τη διοικητική πρακτική, ότι κάθε γονέας έχει το δικαίωμα ενημέρωσης και γνώμης για σημαντικές αποφάσεις που αφορούν τη ζωή και την ανάπτυξη των παιδιών τους, πάντα σύμφωνα με το υπέρτερο συμφέρον των παιδιών,
5.4. απαλείψουν από τη νομοθεσία τους κάθε ανισότητα που βασίζεται στην οικογενειακή κατάσταση των γονέων συμπεριλαμβανομένων των γονέων που έχουν προχωρήσει στην πράξη αναγνώρισης τέκνου,
5.5. εισάγουν στη νομοθεσία τους την αρχή της εναλλασσόμενης κατοικίας μετά τη διάσταση/χωρισμό εκτός από περιπτώσεις κακοποίησης ή παραμέλησης ανηλίκου ή ενδοοικογενειακής βίας, και ο χρόνος παραμονής με κάθε γονέα να προσαρμόζεται στις ανάγκες και δραστηριότητες του παιδιού,
5.6. σέβονται το δικαίωμα να εκφέρει την απόψη του το παιδί σε όλα τα θέματα που το αφορούν όταν είναι σε θέση να αντιληφθεί επαρκώς τα θέματα,
5.7. λαμβάνεται υπόψη αν υπάρχει εναλλασσόμενη διαμονή τέκνου κατά την απονομή κοινωνικών επιδομάτων,
5.8. ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα που να εξασφαλίζουν ότι οι αποφάσεις που αφορούν τη διαμονή τέκνου και η άσκηση των δικαιωμάτων του είναι σε πλήρη εναρμόνιση, συμπεριλαμβανομένης και της παραβίασης επικοινωνίας τέκνου-γονέα όταν δεν τηρείται η επικοινωνία λόγω υπαιτιότητας του άλλου γονέα,
5.9. ενθαρρύνουν και όπου κρίνεται να υπάρχει μεσολάβηση/διαμεσολάβηση μέσα στο πλαίσιο των δικαστικών διαδικασιών σε περιπτώσεις οικογενειών με παιδιά και, ειδικότερα με τη θεσμοθέτηση υποχρεωτικής ενημερωτικής συνάντησης με δικαστική εντολή, με σκοπό την ευαισθητοποίηση των γονέων πάνω στο θέμα της κοινής γονικής επιμέλειας-μέριμνας ως η καλύτερη επιλογή ως προς το υπέρτερο συμφέρον του παιδιού και την κατεύθυνση τους προς αυτήν, διασφαλίζοντας ότι οι μεσολαβητές/διαμεσολαβητές διαθέτουν επάρκή εκπαίδευση και τέλος ενθαρρύνοντας τη συνεργασία των διαδίκων καθώς και ειδικών, με βάση το μοντέλο Cochem,
5.10. να διασφαλίσουν ότι οι ειδικοί που παρακολουθούν τα παιδιά σε οικογενειακές υποθέσεις που έχουν πάρει τη δικαστική οδό, διαθέτουν την απαραίτητη διεπιστημονική εκπαίδευση πάνω στα συγκεκριμένα δικαιώματα και ανάγκες των παιδιών κάθε ηλικιακής ομάδας καθώς επίσης και στις διαδικασίες που αφορούν τα παιδιά, σύμφωνα με τις Οδηγίες του Συμβουλίου της Ευρώπης για δικαιοσύνη φιλική προς το παιδί,
5.11. ενθαρρύνουν τον γονεϊκό προγραμματισμό ανατροφής του παιδιού (parenting plan)-{ η απόδοση στην ελληνική είναι αποκλειστικότητα του ΓΟΝ.ΙΣ }- με βάση τον οποίο παρέχεται η δυνατότητα στους γονείς να καθορίσουν οι ίδιοι τους βασικούς τομείς ζωής των παιδιών τους και να δημιουργηθεί η δυνατότητα να μπορούν τα παιδιά να ζητούν αλλαγή συνθηκών που τα επηρεάζει άμεσα, ιδιαίτερα όσον αφορά τον τόπο διαμονής,
5.12. υιοθετήσουν γονεϊκή άδεια μετ' αποδοχών και για τον πατέρα κατά προτίμηση στις περιπτώσεις που η άδεια δεν μεταφέρεται.

Μετάφραση
Μαίρη Γεωργιάδου
Συντονίστρια Κέντρου Στήριξης Οικογενειακών Σχέσεων ΓΟΝ.ΙΣ

ΣΧΟΛΙΑ ΓΟΝ.ΙΣ

• Η φράση- κλειδί shared parental responsibility έχει αποδοθεί στην ελληνική γλώσσα ως κοινή επιμέλεια εννοώντας το ΟΛΟΝ της Γονικής Ευθύνης συμπεριλαμβάνοντας φυσικά την Γονική μέριμνα και την επιμέλεια όπως συμβαίνει κατά την διάρκεια του γάμου στην Ελλάδα. Στην Ευρωπαϊκή κοινή επιμέλεια (shared parental responsibility) δεν υπάρχει διαχωρισμός της Γονικής μέριμνας και επιμέλειας ούτε κατανοούν τη μορφή που έχει στην ελληνική δικαστηριακή πραγματικότητα όπου μετά τυχόν διαζύγιο στην Ελλάδα αφαιρείται η επιμέλεια από τον ένα γονέα διατηρώντας τη γονική μέριμνα κοινή με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ασάφειες και παρερμηνείες, ως προς τις έννοιες αυτές που «μεταφράζονται» εκατέρωθεν, για το τι ακριβώς ισχύει στην Ελλάδα. Οι Όροι και οι διαχωρισμοί που υπάρχουν στην Ελλάδα δεν είναι σε καμία περίπτωση στην κατεύθυνση της έννοιας της shared parental responsibility.(εκτός της προτεινόμενης από τον ΓΟΝ.ΙΣ. περίπτωσης συμφωνίας των γονέων για κοινή επιμέλεια στην περίπτωση Διαζυγίου).

• Επίσης διεθνώς υφίστανται και οι όροι physical custody-φυσική επιμέλεια (φροντίδα προσώπου) και law ή legal custody ( νομική επιμέλεια) –εννοώντας όλες τις αποφάσεις των γονέων που αφορούν την εκπροσώπηση σε αρχές, την περιουσία, τη ζωή και την ανατροφή του παιδιού. Joint physical custody και Joint legal custody αφορούν την κοινή φροντίδα και κοινή νομική επιμέλεια αντίστοιχα.

*Συμβούλιο της Ευρώπης. Τα κείμενα και αυτό το site είναι του Συμβουλίου της Ευρώπης και της ολομέλειάς του που τύποις λειτουργεί και ως άτυπο κοινοβούλιο δεν έχει καμιά σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι άλλος φορέας, ο οποίος δημιουργήθηκε παράλληλα με την ευρωπαϊκή ένωση, λίγο πιο πριν, το 1949. Σε καμιά περίπτωση το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν είναι συνώνυμο ή συλλειτουργούν με την ΕΕ. Βεβαίως με την βαρύτητα που αυτό έχει. Το Συμβούλιο της Ευρώπης δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα νομικά πρότυπα και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη δημοκρατική ανάπτυξη και τη ρύθμιση των νομοθεσιών, καθώς και την πολιτισμική συνεργασία στην Ευρώπη.

Πρωτότυπο κείμενο 

http://assembly.coe.int/nw/xml/XRef/Xref-XML2HTML-EN.asp?fileid=22220&lang=en

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ - ΘΕΣΜΙΚΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΓΟΝ.ΙΣ.

Η Πλήρης Αλλαγή του  Οικογενειακού Δικαίου

Μια  λύση θα ήταν η υιοθέτηση  για παράδειγμα  της θέσης, ότι η κοινή ανατροφή ενός παιδιού ανεξάρτητα από την οικογενειακή κατάσταση που οι γονείς βρίσκονται, να αποτελεί μια πολιτική προτεραιότητα.(Κοινή επιμέλεια -    Συνεπιμέλεια)  Δεδομένου μάλιστα, ότι η προηγούμενη αλλαγή  στον τομέα του οικογενειακού Δικαίου στην Ελλάδα έγινε το 1983  αλλά έμμεινε ημιτελείς και αυτό δημιούργησε πολλά προβλήματα.

 Γεγονός είναι ότι
 α) η έννοια της Γονεικότητας μας αφορά όλους και
 β)  η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την γονεϊκή ιδιότητα των πολιτών της.
Κατά τη διεθνή εμπειρία αλλά και τα διδάγματα της σύγχρονης επιστήμης, η διάσταση ή το διαζύγιο των γονέων δεν θα πρέπει κατ’ ανάγκη να οδηγεί στη διάρρηξη της κοινής επιμέλειας - ανατροφής των παιδιών και από τους δύο γονείς τους καθημερινά, όπως συμβαίνει δεκαετίες αλλά και μέχρι σήμερα στην δικαστική πρακτική στην Ελλάδα όπου η επιμέλεια ως ευθύνη – κατοικία- φροντίδα –ανατροφή- υγεία - εκπαίδευση -ασφάλεια ανατίθεται στον ένα γονέα και αφαιρείται από τον άλλο.
Ταυτόχρονα δύναται με ευαισθητοποιήση σε επίπεδο σχολείου να καλλιεργηθεί  συνείδηση συνεργασίας ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας με ότι αυτό θα συνεπάγεται  ακόμα και στην μείωση της επιβάρυνση οικονομικά της πολιτείας από γονείς που  συνεργάζονται μεταξύ τους επιμεριζόμενοι τα βάρη και τις υποχρεώσεις της ανατροφής και χωρίς να ζητούν από την πολιτεία να τους τα λύσει (φυσικά ανεπιτυχώς). 


Το Οικογενειακό Δίκαιο ( Υιοθεσίες, σύμφωνο συμβίωσης , διαζύγια, επιμέλεια τέκνων διαζευγμένων γονέων )  είναι ΣΥΝΟΛΙΚΑ παρωχημένο και  μη αποτελεσματικό.
 Ο ΓΟΝ.ΙΣ. επαννηλημμενα εχει καταθεσει πλήρεις και επεξεργασμενες  προτασεις 

Διακρίσεις φύλου και παραβιάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Υπόθεση C-222/14 Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Στην Ελλάδα του 2015 οι διακρίσεις φύλου και οι παραβιάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι καθημερινή πρακτική της δημόσιας διοίκησης.
 
Με την απόφαση για την υπόθεση C-222/14 το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάνθηκε ότι η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης διάταξη εισάγει άμεση διάκριση λόγω φύλου, κατά την έννοια του άρθρου 14, παρ. 1, της οδηγίας 2006/54/ΕΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 2, παρ. 1, στοιχείο α’, της οδηγίας αυτής, σε βάρος πατέρων δημοσίων υπαλλήλων, όσον αφορά τη χορήγηση γονικής άδειας.Καθένας από τους γονείς του παιδιού έχει δικαίωμα, ατομικώς, γονικής άδειας ελάχιστης διάρκειας τριών μηνών  ....
Παρά τις οδηγίες - παραινέσεις - προτροπές -συμφωνίες- εντολές της Ε.Ε., η νοοτροπία αλλάζει αργά και με μεγάλη προσπάθεια.  Δείτε πόσα χρόνια σπρώξιμο χρειάστηκε το αυτονόητο να λάβει τελική νομική μορφή (ΣτΕ) και πόσα χρόνια θα κάνει να εφαρμοστεί στην διοικητική πράξη και πόσα χρόνια θα χρειαστεί να γίνει συνείδηση σε όλους, παρότι ήδη εφαρμόζονταν από τις οικογένειες στην πράξη την εποχή της κρίσης.

Αν οι πολιτικοί άκουγαν την κοινωνία και τις ανάγκες της, ίσως χρειαζόμασταν λιγότερα μνημόνια και λιγότερο χρόνο.
Σε κάθε περίπτωση τέτοιου είδους αποτελέσματα μας φέρνουν πιο κοντά στο αυτονόητο την προστασία της Γονεϊκής Ιδιότητας των πολιτών και στην κατάργηση των ακόμα πολλών άμεσων διακρίσεων λόγω φύλου...

Δείτε αναλυτικά τι έγινε και τι θα ισχύει από εδώ και πέρα στην καθημερινότητα οικογενειών που και οι δύο γονείς είναι Δημόσιοι υπάλληλοι.

Με την απόφαση για την υπόθεση C-222/14 το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τέταρτο τμήμα) στις 16 Ιουλίου 2015, αποφάνθηκε ότι εθνική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία δημόσιος υπάλληλος δεν έχει δικαίωμα γονικής άδειας σε περίπτωση κατά την οποία η σύζυγός του δεν εργάζεται ή δεν ασκεί οποιοδήποτε επάγγελμα, εκτός αν, λόγω σοβαρής πάθησης ή βλάβης, κριθεί ανίκανη να αντιμετωπίσει τις ανάγκες ανατροφής του παιδιού, αντιβαίνει στις διατάξεις των οδηγιών 96/34/ΕΚ του Συμβουλίου, της 3ης Ιουνίου 1996, σχετικά με την συμφωνία-πλαίσιο για τη γονική άδεια, που συνήφθη από την UNICE, την CEEP και την CES, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/75/ΕΚ του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, καθώς και 2006/54/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουλίου 2006, για την εφαρμογή της αρχής των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης.

 Το Συμβούλιο της Επικρατείας (Ελλάδα) αιτήθηκε προδικαστική απόφαση από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο πλαίσιο της δίκης του Κ. Μ. κατά του Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ο Κ. Μ., Έλληνας δικαστικός λειτουργός, υπέβαλε αίτηση στις 7 Δεκεμβρίου 2010 προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, προκειμένου να του χορηγηθεί άδεια εννέα μηνών με αποδοχές για την ανατροφή του τέκνου του, το οποίο είχε γεννηθεί στις 24 Οκτωβρίου 2010. Με απόφαση στις 18 Ιανουαρίου 2011, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απέρριψε την αίτηση, για τον λόγο ότι, σύμφωνα με το άρθρο 44, παρ. 21 του Κώδικα Καταστάσεως Δικαστικών Λειτουργών, η ζητηθείσα άδεια χορηγείται μόνο σε γυναίκες δικαστικούς λειτουργούς. Ο Κ. Μ. υπέβαλε αίτηση ακυρώσεως κατά της απόφασης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο με απόφαση της 4ης Ιουλίου 2011, την έκανε δεκτή, επισημαίνοντας ότι, κατά την νομολογία του, το άρθρο 44, παρ. 21 του Κώδικα Καταστάσεως Δικαστικών Λειτουργών, ερμηνευόμενο με γνώμονα την οδηγία 96/34/ΕΚ, έχει εφαρμογή όχι μόνο στην περίπτωση της μητέρας δικαστικής λειτουργού, αλλά και σε εκείνη του πατέρα δικαστικού λειτουργού.

Με απόφαση της 26ης Σεπτεμβρίου 2011, ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απέρριψε εκ νέου την αίτηση του Κ. Μ., για τον λόγο ότι, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 53, παρ. 3, τρίτο εδάφιο, του Υπαλληλικού Κώδικα, ο αιτών δεν είχε δικαίωμα να λάβει την άδεια που προβλέπεται στο άρθρο 44, παρ. 21 του Κώδικα Καταστάσεως Δικαστικών Λειτουργών. Συγκεκριμένα, μολονότι ο πατέρας δικαστικός λειτουργός δικαιούται γονική άδεια για την ανατροφή του τέκνου του, δεν μπορεί να την λάβει αν η σύζυγός του δεν εργάζεται ή δεν ασκεί κανένα επάγγελμα. Στην προκειμένη περίπτωση, η σύζυγος του Κ. Μ., όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, ήταν άνεργη. Στις 10 Οκτωβρίου 2011, ο Κ. Μ. προσέβαλε την νέα αυτή απόφαση ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας ( όπως γράφει το taxheaven.gr) επισημαίνει ότι όσον αφορά θέματα τα οποία δεν ρυθμίζονται ειδικώς για τους δικαστικούς λειτουργούς, εφαρμοστέες είναι συμπληρωματικώς, κατά παραπομπή, οι διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα, και εν προκειμένω, το άρθρο 53 παρ. 3, τρίτο εδάφιο. Αιτήθηκε προδικαστική απόφαση από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το αν η διάταξη αυτή του Υπαλληλικού Κώδικα είναι σύμφωνη με τις οδηγίες 96/34/ΕΚ και 2006/54/ΕΚ.

Το Ευρωπαϊκό δικαστήριο επεσήμανε εξαρχής ότι η οδηγία 96/34/ΕΚ και η συμφωνία-πλαίσιο έχουν εφαρμογή στην περίπτωση δημοσίου υπαλλήλου.
Από τις διατάξεις της συμφωνίας-πλαισίου προκύπτει ότι καθένας από τους γονείς του παιδιού έχει δικαίωμα, ατομικώς, γονικής άδειας ελάχιστης διάρκειας τριών μηνών.

Τόσο από το γράμμα της συμφωνίας-πλαισίου όσο και από τους σκοπούς και το πλαίσιο στο οποίο αυτή εντάσσεται συνάγεται ότι καθένας από τους γονείς έχει δικαίωμα γονικής αδείας, στοιχείο που συνεπάγεται ότι τα κράτη μέλη δεν δύνανται να θεσπίζουν ρύθμιση βάσει της οποίας ο πατέρας δημόσιος υπάλληλος στερείται του δικαιώματος τέτοιας αδείας σε περίπτωση κατά την οποία η σύζυγός του δεν εργάζεται ή δεν ασκεί κανένα επάγγελμα.
Επίσης διαπιστώνεται ότι η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης διάταξη εισάγει άμεση διάκριση λόγω φύλου, κατά την έννοια του άρθρου 14, παρ. 1, της οδηγίας 2006/54/ΕΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 2, παρ. 1, στοιχείο α’, της οδηγίας αυτής, σε βάρος πατέρων δημοσίων υπαλλήλων, όσον αφορά τη χορήγηση γονικής άδειας.
Πρόκειται για ελάχιστο κανόνα από τον οποίο δεν μπορούν να παρεκκλίνουν τα κράτη μέλη με τη νομοθεσία τους ή τις συλλογικές συμβάσεις.

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΟΤΙ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΜΙΑ ΔΙΕΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ